GABI NG ISANG PIYON

GABI NG ISANG PIYON

Lamberto E. Antonio

Di ka makatulog,

Iniwan nga ng palad mo ang pala,

Martilyo, tubo, kawad at iba pang kasangkapan,

Subalit ang alas-sinko’y hindi naging hudyat

Upang iwan ang graba, semento’t eskombro

Ang iyong hininga.

Sa pagkindat ng bombilya,

Sa karimlan mo nga lamang maihahambilin ang silakbo

At ang kirot ng himaymay: lintos, galos, at hiwa

Ng braso at daliri at iwas sa puso’t utak,

Kapag binabanig ang kapirasong plywood, kusot

O supot-semento sa ulilang sulok

Ng gusaling tinutunghan pa sa krosis.

Di ka makatulog.

Kailangan ng tulad mong sagad-buto

Na ang pagod na dalwang-antok, dapwat mikser

Sa paningin ay wari bang paulit pa ring umiinog –

Dugo’t pawis pang lalangkap sa buhangin at sementong

Hinahalo, na kalamnang itatagal mo

Sa bakal na mga tadyang: kalansay na bubuong

Dambuhala mula sa’yong pagsasakit bawat saglit;

Kapalit ang kitang di-maipantawid-gutom

Pag-asam sa bago at bagong konstruksyon

At dalangin nilululom ng pawis at orasyon.

Pag ganitong nilaslas ng neon lights ang karimlan.

Pag wala nang kontratista at ganid na kanang kamay,

Luksang mga kaanyua’y dumarating

At sa diwa’y dumuduro:

Halimbawa’y pisnging humpak ng nakaratay na bunso

O asawang may paningin nanlalabo

Sa harap ng lugaw at asing tamilmil isubo…

Bukod sa malamig na gabing resetang lagi ng magdamag

Sa kahubdang ayaw maniwalang siya’y nagbubuto’t balat

Paano ka mahihimbing

Kung sa bawat paghiga mo’y tila unti-unting kinakain

Ng bubungang sakdal-tayog ang mga bituin?

Makapag-usisa ka na nga lamang sa dilim ng sulok:

Kung bakit di umiibis ang graba,

Eskombro’t semento sa iyong hininga –

Kapag nabubuo sa guniguni mong isa ka ring piyesa

Ng iskapolding na kinabukasa’y babaklasin mo rin….

カロリンー０８